To co napisane...

mialem tu juz nie dawac swoich nowych tekstow...ale zrobie jeden wyjatek...bo powiedzialem kiedych Finchowi ze napisze wierszuk bez rymow...no i oto jest...

Możesz powtórzyć?
Przyjdziesz też po mnie?
Zabierzesz do tego miejsca?
Pokażesz rozwiązań wiele?
Będą tam moi przyjaciele?
Co? Niema czegoś takiego?
Więc cóż tam w końcu będzie?
Twierdzisz, że wielu poznam?
Niema tam wcale cierpienia?
Jedynie szczęście doznam?
Troski wszelkie przeminą?
Będę robił to, co tylko chcę?
I tak na zawsze już zostanie?
Musze natychmiast tam iść?
Teraz? Zaraz? Natychmiast?
Wszystko mam tu zostawić?
A jak ja mam tam trafić?
Takie proste? Zostawić ciało?
Nie dziękuje, nie skorzystam...

Zwykle nie komentowałem, bo jakoś nie wiedziałem jak... Teraz też nie wiem, ale skomentuję, że bardzo ładny, zresztą bardzo dobry, jak reszta ;]

Żeby to było tak prosto nie skorzystać.

Widziałem rymy Twisted Evil

moze sie jeszcze rozpiszesz co?

a co do rymow...to faktycznie znalazlem jeden...niewiem jak to sie stalo...to chyba nawyk juz Wink

Fist napisał:

"wiele" - "przyjaciele"
(...)
"poznam" - "doznam"

2 rymy ;p

przypadek...

Wiesz Fist, jak chcesz to mogę xP Tylko nie wiem czy moja gadanina ma sens.

mysle ze ma...przynajmniej bede wiedzial jak niektorzy odbieraja i interpretuja ten wiersz...malo osob ocenia i sie rozpisuje...wiec jak ty napiszesz to bede wielce rad...

Nie dziś. Nie teraz ^^ Sorry Fist

//żeby nie było: jak będzie ten odpowiedni czas, to tego posta zedytuję.

napisalem to gdzies w polowie wakacji....i wkoncu przepisalem...i pomyslalem ze tu dam...

Kilka słów prawdy do ludu
O rzeczach z życia i tego brudu
Bo syfem, w którym spędzacie życie
Me szeroko otwarte oczy wciąż razicie
I zamiast starać się coś zmienić
Taplacie się wciąż w tym bagnie
Ogarnięci chciwością zapominacie
Myśląc podle się nie staracie
Bliźniego w potrzebie pomijacie
Wy...paniczykowie w drogiej szacie
I zamiast starać się coś zmienić
Taplacie się wciąż w tym bagnie
Serca macie teraz z kamienia
Nie słychać bicia rytmicznego brzmienia
Można ten proces zawsze odwrócić
Ale musicie się do czucia i myślenia zmusić
I zamiast starać się coś zmienić
Taplacie się wciąż w tym bagnie
Staliście się pustymi robotami
A pieniądz stał się waszymi sterami
Życie zależne jedynie od mamony
W tym nałogu każdy pogrążony
I zamiast starać się coś zmienić
Taplacie się wciąż w tym bagnie
Ale nadzieja pozostaje
Ja się z nią nie rozstaje
Nadzieja, że świat się kiedyś zmieni
A razem z nim ludzie na ziemi
Tyle tylko słów do was miałem
Wiedzcie, że z życie nie przegrałem

Czas wciąż ucieka
Choć go nie gonie
Moje ego się wścieka
Zaciskam dłonie
Czemu nie zwleka
Coś we mnie płonie
Zamyka powieka
Czy się obronie
Czy zostanie kaleka
Czas po każdej stronie
Młodość mi ucieka
... ... ...
„Tęsknota”

Dni mijają, czas upływa
Kolejna łza po policzku spływa
I znów chwila zmarnowana
Gwieździsta noc nieprzespana
Znów te myśli powracają
Zapomnieć o niej nie pozwalają
Cieszmy mnie to jednak w sumie
Znów pogrążam się w zadumie
I myślę wciąż o Tobie o Tobie
Nie sposób to wyrazić w ludzkiej mowie
To uczucie miłością zwane
Często z tęsknotą powiązane
... ... ...
Bądź mi słońcem, bądź nadzieją
Niech się smutki me rozwieją
Bądź mi sercem, bądź uczuciem
dobrych planów przyszłości snuciem
Bądź mi duszą, bądź też ciałem
Tobie to wszystko oddałem
Bądź światłem, bądź gwiazdami
Marze o Tobie między ścianami
Bo jesteś mej duszy odbiciem
Jesteś całym moim życiem
... ... ...
Życie...czasem nie mam do niego chęci
Ale mimo to ono samo się kręci
Raz daje się ponieść w jego nurcie
I wtedy nie liczy się krzyk "stójcie"
Innym razem jestem sam całkiem poza
I czuje, jak ogarnia minie groza
I choć mówię o tym otwarcie
Jak przechodzę to bolesne starcie
To przeżywam to samemu skrycie
Wzrok spuszczony, nie patrzycie
Mijacie okręgiem, się boicie
Pff... to ma być wasze życie?
I choć często w zamyśleniu
Nie idę ku nic nie robieniu
Zawsze staram się coś zdziałać
Do świata nienawiścią nie pałać
Ludziom zawsze chce pomagać
I nikogo o litość nie błagać
Życie, co się kiedyś zaczęło
W którym coś mnie minęło
Lecz coś też tu zyskałem
Kiedy brałem co chciałem
Ale ono się kiedyś skończy
I ktoś inny te rymy dokończy
... ... ...
„Ciemno wszędzie, głucho wszędzie
Co to będzie, co to będzie”
A będzie to co wszędzie,
więc wysłuchaj me orędzie.
O bólu naszej przeszłości,
której wspomnienie mrozi kości.
Były to czasy bez miłości,
wciąż zabijającej się ludzkości.
Wszystko przez brak litości,
sponiewieranej przodków godności.
A w obozach to się działo,
ludzi na próby się wystawiało.
Umysłem Niewolnych sterowano,
ich ciała pracą wyniszczano.
A gdy ich zwłoki zabierano,
wiele rzeczy z nich wytwarzano.
I mimo, że walczyć chcieli,
po prostu szans nie mieli.
Czasem moralność znika,
i niema znaczenia etyka.
I gdy ciemno i głucho będzie,
pomyśl o tym co za rok będzie.
... ... ...
Walka o uśmiech

Dzień upływa, dni mijają
Piękny obraz przedstawiają
Bom w cudne oczy zapatrzony
O Twym obliczu rozmarzony
I choć to tylko zdjęcie i marzenie
W pamięci mam Twe spojrzenie...
Jak wiele myśli mam o Tobie
Niech się świat o tym dowie
Boś Ty słonko me jedyne
Co mnie ratuje gdy gine
Wystarczy od Ciebie sms
I znika niepokój i cały stres
Jeden tylko i budzę się ze snu
Dodaje siłę do kolejnego tchu
Gdy dwa kolejne do mnie trafiają
Cały świat na lepsze zmieniają
I tak do siódmego nieba trafiam
Myśląc o Tobie sobie latam
Tyle to radości ze 160 znaków
Niema już szczęścia braków...
A ja wciąż zasnąć nie mogę
Więc opiszę dalszą drogę...
I w końcu ujrzeć się mogę
Bo taką to obrałem drogę
Bo to zaszczyt jest dla mnie
O czym każdy na pewno wie
Gdy znów spojrzę Ci w oczy
Poziom radości w górę skoczy
Kiedy uśmiech mi choć jeden dasz
Nad tym się zastanawiam w koło
Uśmiechając się do Ciebie wesoło
Pytam się, czy uśmiechniesz sie
No i sie uśmiechasz, uśmiechasz sie
I nie jest mi już ta jak kiedyś źle
I myślę...bo czasem tak robie
Czy też radujesz się w sobie
I to czas walki o uśmiech skończony
Ty Słonko...i ja też zadowolony
Chce przytulić sie, chwycić za dłonie
Gdy ten radosny uśmiech w nas płonie
Buzi choćby w policzek dostać...dać
Po długim spojrzeniu z ławeczki wstać
I na zawsze swój uśmiech Ci dać
... ... ...

Najbardziej dotarł do mnie ostatni wiersz, może dlatego że miałem niedawno "koleżankę" która raczej żadko się uśmiechała, każdy jej uśmiech był czymś. Ładnie to opisałeś i jak ci już mówiłem, pisz dalej ^^
PS. Potem jeszcze coś napisze.

Najcudowniejsza istota

Wiele razy ją na swój sposób opisywałem
Nie wiem czy dobrych słów używałem
Zawsze najlepiej jak umiałem
Ją przedstawić się starałem
Ale jak opisać coś tak wspaniałego
Przy użyciu języka skamieniałego
W którym już nie sposób nic wyrażać
Rzeczywistości na słowa przetwarzać
Ale próbować nigdy nie szkodzi
Wielu Wybitnych tego dowodzi
I choć nie jestem jak oni genialny
A mój styl pisania jest banalny
Przedstawię obraz nieskalany
W me emocję będzie ubrany
Wiec kim jest ta przecudowna istota
Co porusza się z wdziękiem kota
I choć jak koteczek nie mruczy
Jej głos serce z kamienia wzruszy
Co robi, skacze, siedzi, idzie, stoi
W mojej głowie milion myśli się roi
Myślę i w końcu nie wiem co zrobie
Zareaguje czy uśmiechnę się w sobie
Usta już w uśmiech się układają
Myśli coraz szybciej wybuchają
Ona niby tylko uśmiech odwzajemniła
Ale mnie w stan euforii wprowadziła
I czemu ze strachem się to miesza
Czemu system w głowie mi się wiesza
Przenoszę spojrzenie z ust na oczy
Zaraz radość całkowicie mnie otoczy
Tak bardzo przytulić bym się chciał
Za całusa cały świat bym dał
Bez niej w szarym świecie gnije
Przy niej czuje, że chce, że żyje
Może kiedyś zrozumie co czuje
Jak na mnie wciąż oddziaływuje
Jej uśmiech, jej oczy, jej radość
Tego nigdy nie będę miał dość
Przy niej jak człowiek się czuje
Dla niej ze świata zrezygnuje
Teraz widzicie jaka jest cudowna?
Piękna bogini swego miana godna
Przy niej świat się na lepsze zmienia
I nic więcej mi nie trzeba...

Myśle że można by to zaśpiewać, rymy przypominają mi rymu Fisza

fisz napisał:

I nagle widzę czerwoną sukienkę
Jej piękną, długą, zgrabną rękę
Uśmiecha się i mówi: "Dziękuję
Tak głupio się teraz czuje"
Lecz mam sposób by odwdzięczyć się
Jeśli słuchają mnie dzieci, zatkajcie uszy swoje
Bo to co się stanie drodzy panowie i panie
Na to trzeba mieć lat ponad osiemnaście

Nie wiem dlaczego ale jak czytałem twój wiersz, skojarzyło mi się odrazu z tym.
Tekst bardzo fajny, widzisz że wiesz o czym piszesz, sam poznałeś to na własnej skórze i to jest dobre.

Co do Fisza...to niewiem...nie słucham...nie przepadam... no i raczej pisze o tym co przezyłem i co mysle/czuje...