Takie tam... Skoro do biblioteki imperialnej nie zaglądacie

Dla D.

Nigdy nie potrafiłam zapomnieć o tobie tak do końca...
A wraz z tobą wróciły wspomnienia, gdy w promieniach słońca,
Czułe słówka mi prawiłeś a ja urzeczona słuchałam.
W chwilach takich jak ta tylko jednego się bałam.
Że słowa swego nie dotrzymasz i że mnie porzucisz,
Na całą przyszłą erę wielce mnie zasmucisz...

Niewiele się pomyliłam w scenariuszu czarnym,
Szybko uczyniłeś moje życie marnym...
Nie zdajesz sobie nawet sprawy cóż mi uczyniłeś,
Jakież rany w sercu moim zostawiłeś...

Byłeś mi ogniem, w którym płonęłam.
Oceanem bezmiaru, w którym tonęłam.
Byłeś światełkiem pośród ciemnej nocy,
Tylko u ciebie szukałam pomocy.
Ty jeden mnie rozumiałeś. Co czuję wiedziałeś.
Tyle zrozumienia wszakże w oczach miałeś...

Wykorzystałeś mą ufność, panie. Tego nie wybaczę,
Bo serce moje wciąż krwawi i płacze.

Jeśli można umieszcze swoje opowiadanie z V ery ale bedzie o czlonkach Zakonu Szpitala dawnego mego klanu.tylko znajde je w Wordzie jak nie napisze nowe.

zamieść ::::chętnie poczytamy Smile

nie mogę znaleźć ale postaram się napisać nowe

Dla T.

Cóż ten straszny lament oznacza?
Toż przyjaciołom się nie wybacza?
Niże pomstę okrutną słać do nieba
Z odnalezionego cieszyć się trzeba

Wstać i z uśmiechem powitać dzień nowy
Pogodną, ciekawą rozmową kolorowy
Przyjaźnie się uścisnąć należy
Gdyż tak to życie, boleśnie bieży

Czas porzucić dziecięce dąsy
Otrzeć dłonią z mleka wąsy
Ja przyszłości z dłoni, ni z gwiazd nie wrożę
Lecz dam ci na pocieszenie Caer Amrath rożę

D.

Dla H. i D. (też)

Może nie napisałeś posłańców mnóstwa,
Może nie przyrównałeś mnie do bóstwa,
Może na privie tak nie spamowałeś,
Ale przynajmniej mnie chciałeś...
Nie tak jak tamten co mnie zostawił,
Sprawił, że ogień żalu mnie strawił...

Nie zapomnę ci tego przez wiele er,
Chodźbyś prezenty słał na setki zer.
Nie wiem po co do Impa wróciłeś,
I tak już wszystko zaprzepaściłeś...
Teraz już jestem ustawiona
Od kiedy jestem żoną Hugona.

bardzo ładnie piszesz.może będziesz pisarką "zawodową" Smile

Kuno napisał:

bardzo ładnie piszesz.może będziesz pisarką "zawodową" Smile

Sądzę że "zawodową pisarką" to Tajra już jest Smile

Dragoones napisał:

Kuno napisał:

bardzo ładnie piszesz.może będziesz pisarką "zawodową" Smile

Sądzę że "zawodową pisarką" to Tajra już jest Smile

Napisałam taki tekst pod tą melodię:

[link widoczny dla zalogowanych]

tą to znaczy nr 2.

Czy wiecie jak trudno jest być bardem w Impie?
Jak trudno jest...
Czy wiecie jak trudno jest zachować klimat?
I przyjaciół też...

Czy wiecie jak ciężko jest mieć skrzydła w Impie?
Jak ciężko jest...
Otacza cię morze ludzkej zawiści
Tak już w Impie jest...

Dlaczego nikt tego zrozumieć nie może?
Nie może nikt...
Że JAiF to klan, który sam sobie pomoże
Nie robi tego bóg...

Bardzo ładnie. Gdzie brawa?

witam wszystkich jako iż mi też zdaje się czasami coś napisać to daję Wam moje prace do oceny Wink

Przepraszam za to że żyję,
Że jak wąż swój jad rozprzestrzeniam
Przepraszam za to że piję
Że jak Kobra kąsam i zabijam
Wybacz mi za to że ranię
Że takim Bóg mnie stworzył draniem
Nie dane jest mi być szczęśliwym,
Bo jak pająk staje się kąśliwym.
Diabelski strażnik, przez dobro odrzucony...
Tułam się po świecie znienawidzony...
Pożogę zła i bólu za sobą ciągnę
Raniąc niszcząc pokój, wciąż się modlę...

ten jest klanowy Wink

mozecie sami zobaczyć na zewnętrzej płycie zresztą

Ciemny azyl, niczym kosa białego żniwiarza
Tak nasz klan w epickiego smoka się przeobraża,
Swym echem odbijamy się od rzeczywistości ścian
Tworząc spójny i wielki honoru rodzinny chram
Mieczem krwawe plony chłodnych dusz zbieramy
Niosąc pokój ciemny, bólu wymierzamy kary
Zimną klingą, w ciałach wrogów zatapiamy naszą wiarę
Kładąc z krwi, cierpienia bólu odmętów zła ofiarę
Pomoc niesiemy każdej przez los okaleczonej duszy
Choć nasza moc przewyższa siłę największej suszy.
To złu naprzeciw z godnością Epikura stajemy,
I w szale niczym wilkołak, w laurowym gaju wyjemy
Zrywając piekielne okowy, przez bramę dusz idąc
Pozostawiamy za sobą ciemność, przed losem się kryjąc
Przykrywamy się płaszczem mroku by zakryć nasze czyny
I ponad wszystko by jak morderca stawić czoło swojej winy
Jak plaga egipska nasza moc rozprzestrzenia swe ciernie
Niszczymy zło tak jak słońce niszczy zła odbicia promienie
Jak górskie potoki łagodni spokojni stoiccy mistrzowie
Jak płomień palący ciemność tak wstają podziemni bożkowie
Mściwi tak jak wierni rodzinie pierworodni synowie
Silni i wielcy jak starożytni barbarzyńscy Gotowie
Niczym wiatr swą siłą ból staramy się z Vackell wykorzenić
I sprawić by zapanował pokój, by ludzkie życia odmienić

A tu napisałem coś o naszym sojuszu by dodał nam trochę glorii Wink

Sojusz chwalebny połączył nasze miecze,
Niczym mąż waleczny chroniący swe piecze,
Bo chcemy połączyć nasze nowe siły
By ziemie naszych wrogów spłonęły i zgniły.
Stajemy przy Was godni i z hartem ducha,
Po to by przy nas zadrżała każda niepewna dusza
W obronie naszych dóbr i odwiecznych granic,
Stajemy niszcząc i pozbywając się wrogów strażnic.
Wspomagając słabych, troszcząc się o rannych życia,
Idziemy ścieżką wstając z płaszczu ciemności ukrycia.
Wzrok nasz zimny stoicki, przenikliwy, niczym lód
Bo każdy nasz zdrajca posiada własny w lesie grób
Kara nasza zawsze niesie za sobą cierpienia pożogę,
Choć zło skusiło już wielu na słabości i zdrady drogę,
To siła nasza wciąż ostała, niczym w hibernacji dusza
To nasza potęga silniejsza może być niż największa susza.

Myślę że się Wam spodoba

Nie jestem jakimś krytykiem czy znawcą ale mi się bardzo podoba.

Jasne, bardzo fajne wierszyska Very Happy

Pisze jak mam wene a ostatnio jakoś mi jej brakuje